page contents
<br /><div style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"></div><br /><div style="text-align: justify;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-9TDnlL3KWao/XpSEtp1XPuI/AAAAAAABUtk/Glz4tdXsgYQ2PsEf8ZQ4diCkvPM5Mzm0ACLcBGAsYHQ/s1600/Rozpad%2BThe%2BBeatles%2B1.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="181" data-original-width="257" height="140" src="https://1.bp.blogspot.com/-9TDnlL3KWao/XpSEtp1XPuI/AAAAAAABUtk/Glz4tdXsgYQ2PsEf8ZQ4diCkvPM5Mzm0ACLcBGAsYHQ/s200/Rozpad%2BThe%2BBeatles%2B1.jpg" width="200" /></a><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;">W piosence "Afraid" z albumu "Heathen" z 2002 roku David Bowie śpiewa: Wierzę w Beatlesów (“I believe in Beatle") i ten wers jest jednym z wielu wyznań wiary i obaw artysty, bliskiego przyjaciela Lennona, tak pięknie ujętych w tym utworze. W swojej książce "The Love You Make" Peter Brown, jeden z najbliższych współpracowników Beatlesów wspomina, że Bowie w przytoczonym utworze niejako przywraca na nowo z <a href="http://fab4-thebeatles.blogspot.com/2012/12/john-lennon-god.html">"God"</a> Johna Lennona jego znamienne, finalne słowa, ale już w odwrotnym znaczeniu: <i>I believe</i> zamiast<i> I don't believe:</i> in Beatles. John w zamykającym song fragmencie śpiewa, że wierzy tylko w siebie i Yoko i to jest rzeczywistość. No cóż, 50 prawie lat po napisaniu piosenki przez Johna jesteśmy skłonni zgodzić się bardziej z Davidem niż liderem Fab Four. The Beatles wciąż są bardzo realni w naszym życiu, wciąż nam ze swoją filozofią przekazywaną poprzez piękną muzykę i poezję potrzebni i warto w nich wierzyć.&nbsp;</span></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-uHDqBpTOmh4/Xvs9xtLm9nI/AAAAAAABVlc/NOqXQt9Z1Asw2D6ao5PwXrSSAxB4eEU4ACLcBGAsYHQ/s1600/mix.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="125" data-original-width="150" src="https://1.bp.blogspot.com/-uHDqBpTOmh4/Xvs9xtLm9nI/AAAAAAABVlc/NOqXQt9Z1Asw2D6ao5PwXrSSAxB4eEU4ACLcBGAsYHQ/s1600/mix.JPG" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;"><span style="color: red;"><b>JOHN: </b></span></span><i><span style="color: red;"><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;"><span style="color: #fce5cd;">Kiedy byłem Beatlesem uważałem, że jesteśmy najlepszym zespołem na tym całym cholernym świecie. Wiara w to sprawiła, że staliśmy się tym, kim byliśmy. Wydoroślałem. Nie wierzę już w ojcowskie postacie, takie jak Bóg, Kennedy czy Hitler. Nie szukam już swojego guru. Niczego już nie szukam. Nie ma poszukiwań. Nie mam dokąd iść. Nie ma już nic. To już koniec. Prawdopodobnie zawsze będziemy pisali muzykę.</span></span></span></i></span><br /><span style="font-size: large;"><i><span style="color: red;"> </span></i></span></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><a href="https://i.iplsc.com/-/0009X6EGH6EJJ4XF-C122.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="The Beatles: Get Back&quot;. Kiedy premiera filmu o The Beatles ..." border="0" class="n3VNCb" data-noaft="1" height="640" src="https://i.iplsc.com/-/0009X6EGH6EJJ4XF-C122.jpg" style="margin-top: 0px;" width="634" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><span style="color: #ea9999;"><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;">W niedawnym poście z dnia 4 kwietnia 2020 napisałem o rocznicy 50-lecia od rozpadu The Beatles, lub inaczej, od dnia, w którym świat dowiedział się, że Paul McCartney opuszcza zespół, co było jasnym sygnałem, że zespołu już nie ma. The Beatles mogliby pewnie przetrwać bez Ringo czy Harrisona (John chciał go zstąpić Erykiem Claptonem po jednej z burzliwych sesji w 1969, kiedy to najmłodszy z całej czwórki opuścił sesje). Oczywiście The Beatles bez któregoś muzyka ze znanej Wielkiej Czwórki nie byliby tym samym zespołem, który pokochał cały świat, ale można zakładać, że albumy zespołu, już tylko z muzyką spółki Lennon i McCartney, nie odstawałaby tak mocno - o ile w ogóle - od tych nagranych w dobrze znanym dla całego świata składzie: John, Paul, George, Ringo.&nbsp;</span></span><br /><span style="color: #ea9999;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-_MT0iOX_DK4/XpI-skAvScI/AAAAAAABUqs/Mf3VyiF50Cwku7-5EkixzkB0_emVMcPugCEwYBhgLKs4DAMBZVoDrFQwKyZrZzChXF_oxruzU2Rl8hyGpspADsnMXw2_JCzn8_nZAwJco3xAb-gCHBVbHU0sGgn8l8Mj5ZP7zb2l1yX-GaneyPeEp0CogjeSqyji05h-zIIdvOQajYXNGMn2fLsPfiAcnn45v2tHpOobWYAbYS15GreRappyATozLRKb3ySMAkdJ1azaXGZmpoFvsSvv8eC27BwOAO-L5nWZT7QgxiTVpOY5PJU_iaFfuQcms6yDxF532Y2_5brR0M07r7N9v22olGYpLnPfeWGB3kXw8RWSmR2sZtgUP6CLsxAACBfiAI9eBY7P2UHcOrIVk8ois3PcryB1b2PakcYS6_ces31jrqj898fC9DdHD9HkzfFd0tn9cxhuD6a369l4LWHeOtlhlju4DX6n4owjrVkItrU-AFQYzbEy8nQiAIMNdA4LjSF7rDlWUETO3njiXEahgqqyfWINztuOguD0itx7dFkffu12_bTVO2rDb8queVkdSi3h5t7BkFKkFXYPfvUL13LmWnUSxCBU7m8hE3Q1TQQFyCIl6-uWYBGwfGnnE5D5OkgUlWuMPryZBfunHYB9KarKCsMLJEaSqMvOiGGr7Z7fwJ7eqMPuHyfQF/s1600/Peter%2BDoggett%2BYou%2BNever%2BGive%2BMe%2B%2BYour%2BMoney.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://1.bp.blogspot.com/-_MT0iOX_DK4/XpI-skAvScI/AAAAAAABUqs/Mf3VyiF50Cwku7-5EkixzkB0_emVMcPugCEwYBhgLKs4DAMBZVoDrFQwKyZrZzChXF_oxruzU2Rl8hyGpspADsnMXw2_JCzn8_nZAwJco3xAb-gCHBVbHU0sGgn8l8Mj5ZP7zb2l1yX-GaneyPeEp0CogjeSqyji05h-zIIdvOQajYXNGMn2fLsPfiAcnn45v2tHpOobWYAbYS15GreRappyATozLRKb3ySMAkdJ1azaXGZmpoFvsSvv8eC27BwOAO-L5nWZT7QgxiTVpOY5PJU_iaFfuQcms6yDxF532Y2_5brR0M07r7N9v22olGYpLnPfeWGB3kXw8RWSmR2sZtgUP6CLsxAACBfiAI9eBY7P2UHcOrIVk8ois3PcryB1b2PakcYS6_ces31jrqj898fC9DdHD9HkzfFd0tn9cxhuD6a369l4LWHeOtlhlju4DX6n4owjrVkItrU-AFQYzbEy8nQiAIMNdA4LjSF7rDlWUETO3njiXEahgqqyfWINztuOguD0itx7dFkffu12_bTVO2rDb8queVkdSi3h5t7BkFKkFXYPfvUL13LmWnUSxCBU7m8hE3Q1TQQFyCIl6-uWYBGwfGnnE5D5OkgUlWuMPryZBfunHYB9KarKCsMLJEaSqMvOiGGr7Z7fwJ7eqMPuHyfQF/s200/Peter%2BDoggett%2BYou%2BNever%2BGive%2BMe%2B%2BYour%2BMoney.jpg" /></a><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;">W każdym razie 4 kwietnia 1970 stało się oczywistym, że zespół bez któregoś z dwójki liderów nie może istnieć i prosty komunikat: Paul opuszcza The Beatles, oznaczał dokładnie: <i>Koniec The Beatles</i>. Pomijając już nawet kwestie prawne itd. W każdym razie zbliżając się na blogu do opisywania roku 1970, wiedziałem,&nbsp; </span><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;">że zbliża się nieuchronnie moment, w którym będzie trzeba opublikować jakiś post o całkowitym rozpadzie zespołu. Pewnie właśnie w poście KWIECIEŃ 1970. <br />Teraz - po kilku dniach pracy nad tekstem - wiem, że post pod tytułem "Rozpad The Beatles" musi się składać z ich większej ilości, stąd pomysł, by opisać ten proces w odcinkach. Dzisiaj pierwszy z nich. Jestem pewien, że ci co uważnie czytają kolejne posty w moim blogu, te chronologiczne, wywiady, opisy piosenek, wiedzą to wszystko o czym będzie w postach z serii o rozpadzie, ale zawsze gdzieś mam nadzieję, że przeczytają te słowa osoby nie znające historii zespołu. A są tacy, nad czym, żartobliwie rzecz jasna mówiąc,&nbsp; </span></span><span style="color: #ea9999;"><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;"><span style="color: #ea9999;"><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;">ubolewam.</span></span></span></span><br /><span style="color: #ea9999;"><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;">Nie wdając się w kolejne dywagacje, rozważania o tym czy to przede wszystkim Yoko rozbiła zespół czy też nie, można spokojnie stwierdzić, że pojawienie się jej u boku Johna na pewno ten proces przyśpieszyło. Dlatego dzisiejszy tekst, jak każdy zresztą, opisujący w zasadzie szerzej każdy temat wymieniony w tytule, poświęcam jej, <a href="http://fab4-thebeatles.blogspot.com/2012/11/yoko-ono.html">Yoko Ono</a>, jej roli w całym procesie. W tym oraz następnych postach (no tak, będzie ich kilka) spróbuję zapoznać Was z analizą, zaczerpniętą z wielu źródeł, ale przede wszystkim z książki Petera Doggeta, "You Never Give Me Your Money. The Beatles After Breakup", dotyczącą tak dalece posuniętego zainteresowania się Johna orientalną artystą, początkowo intrygującą znajomą, z czasem żoną, muzą, najważniejszą kobietą Najważniejszego Beatlesa, że wszystko inne przestało się dla niego liczyć.&nbsp;</span></span><br /><span style="color: #ea9999;"><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;">Yoko, także przecież swoistego fenomenu, choć wiem, że dla fanów Fab Four, Yoko jest postacią negatywną. Jestem pewien, że wszyscy czytelnicy bloga to przede wszystkim fani i znawcy The Beatles, stąd może zamieszczony post o Yoko - może i następne także - nie będzie odkrywczy, ale z pewnością innym pozwoli wyrobić sobie pewien obraz, tego kim była, stała się dla Lennona Ono i dlaczego. Wspomniana książka Doggetta dostaje się do mojego obszernego zbioru książek, z których korzystam w pracy nad blogiem.</span></span><br /><a href="https://1.bp.blogspot.com/-ltfuJIO7_GA/XpJBo47f0bI/AAAAAAABUqw/nBcip5h6vwQ8CkHq9FTQWgUOyQal8PWOACLcBGAsYHQ/s1600/JohnLennon%2BYoko%2BOno.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://1.bp.blogspot.com/-ltfuJIO7_GA/XpJBo47f0bI/AAAAAAABUqw/nBcip5h6vwQ8CkHq9FTQWgUOyQal8PWOACLcBGAsYHQ/s200/JohnLennon%2BYoko%2BOno.jpg" /></a><span style="color: #ea9999;"><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;">&nbsp;Czyli do <a href="http://fab4-thebeatles.blogspot.com/2012/10/zroda.html">Źródeł</a>. Tekst z książki Doggetta jest bazą, ale tak jak przy wszystkich tekstach, jest on zawsze przeze mnie modyfikowany, uzupełniany (bez specjalnego podkreślania tego faktu) fragmentami z wielu innych źródeł (w tym przypadku z tak wielu książek, opracowań, że wzorem innych postów po prostu ich nie wymienię). W większości informacje z tekstu są już znane z tego bloga, ale uważam, że taki jednolity tekst z Yoko w roli głównej jest temu blogowi niezbędny. I jeszcze raz zanurzymy się w historię tworzenia ostatnich albumów zespołu i jednocześnie w smutny temat rozpadu Fab Four - <span style="color: red;"><b>NAJWSPANIALSZEGO ZESPOŁU WSZECH - CZASÓW.</b></span></span></span><br /><h2 style="text-align: center;"><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;">&nbsp;________</span></h2><div style="text-align: justify;"><span style="color: red;"><b>JOHN: </b></span> <span style="color: #f4cccc;"><i>Za</i></span><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;"><span style="color: #f4cccc;"><i>wsze pamiętam film z Anglikami, którzy napisali te głupie opery z Gilbertem i Sullivanem.&nbsp; Pamiętam, że oglądając ten film z Robertem Morley'em w roli głównej, myślałem: "Nigdy tak nie skończymy". Jednak skończyliśmy, co mnie zmartwiło. Naprawdę nigdy nie myślałem, że będziemy tak głupi, że się pokłócimy i rozejdziemy. Byliśmy bardzo naiwni, pozwalając innym wejść między nas, no i stało się. i tak by do tego doszło - nie myślę o Yoko, tylko o biznesmenach. Podobnie jest z rozwodem, gdy ludzie próbują zrobić to polubownie. Kiedy jednak pojawia się prawnik i mówi: "Nie rozmawiaj z drugą stroną bez adwokata", to zaczyna się przepaść.&nbsp; Rozwody stają się okropną rzeczą za sprawą prawników. Byłoby o wiele lepiej, gdyby rozwodowi towarzyszyła miła ceremonia, jak ślubowi. Nawet w przypadku rozwodu ludzi interesu.&nbsp; Zawsze robi się okropnie, bo nie pozwalają powiedzieć ci, co myślisz. Musisz mówić prawie bez sensu, musisz być cały czas z prawnikiem, co doprowadza cię do frustracji i wtedy mówisz i robisz rzeczy, jakich nigdy byś w takiej sytuacji nie zrobił. </i></span></span></div></div><table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-1NjroDaGNPA/XpLdnJsF7sI/AAAAAAABUrI/0WHlM5UJCP4X3InNb2GyDIkDprMwsS2OACLcBGAsYHQ/s1600/John%2BLennon%2BKendwood.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="947" data-original-width="1200" height="252" src="https://1.bp.blogspot.com/-1NjroDaGNPA/XpLdnJsF7sI/AAAAAAABUrI/0WHlM5UJCP4X3InNb2GyDIkDprMwsS2OACLcBGAsYHQ/s320/John%2BLennon%2BKendwood.jpg" width="320" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Kenwood, John.</td></tr></tbody></table><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;"><span style="font-size: small;">Po początkowym okresie uregulowania własnych relacji pomiędzy sobą, pomiędzy Johnem i Yoko weszła płynność oraz nieznana wcześniej Johnowi intensywność. Przypomnijmy sobie tutaj z postu zamieszczonego wcześniej, w którym Patti Boyd(ex-Harrison) wspominała Cynthię i jej relacje z mężem jako bardzo na serio, poważne, bardziej jak matki z synem niż żony. Yoko od samego początku dostarczyła Lennonowi strumień schematów, manifestów i koncepcji, które wciąż lidera The Beatles olśniewały prostotą i mocą i doskonale do niego docierały.Gdy w 1968 roku Beatlesi przygotowywali się do wyprawy do Indii do obozu Maharishiego w Rishikesh, John brał po rozwagę zabranie tam nie tylko swojej żony ale i Ono, jako intelektualnego towarzysza.&nbsp;</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;"><span style="font-size: small;">Yoko przyjechała do domu Johan Kenwood taksówką, za którą zapłacił Pete Shotton, stary przyjaciel Johna, często pomieszkujący razem z Lennonami. John jak Królowa nigdy nie nosił gotówki. Para nagrała w studiu Johna swój pierwszy materiał, oczywiście eksperymentalny, wydany później przez Apple pod tytułem "Two Virgins". I kochała się przed świtem.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;"><span style="font-size: small;"><span style="color: red;"><b>JOHN: </b></span><span style="color: #f4cccc;"><i>To było piękne. W tamtym okresie byłem takim snobem</i>.</span></span></span></div><table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; margin-left: 1em; text-align: right;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;"><span style="font-size: small;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-ghwxAd8F--8/XpLd2qAZMAI/AAAAAAABUrM/Fz1OUIAqn90pVEzzYv9xrnTnpUmZkZX1ACLcBGAsYHQ/s1600/Lennon%2BPete%2BShotton.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1001" data-original-width="1600" height="200" src="https://1.bp.blogspot.com/-ghwxAd8F--8/XpLd2qAZMAI/AAAAAAABUrM/Fz1OUIAqn90pVEzzYv9xrnTnpUmZkZX1ACLcBGAsYHQ/s320/Lennon%2BPete%2BShotton.jpg" width="320" /></a></span></span></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;"><span style="font-size: small;">John i Pete Shotton</span></span></td></tr></tbody></table><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;"><span style="font-size: small;"><b>YOKO</b> (dekadę później): <i>Uważałam, że wkład Johna w powstanie "Two Virgins"&nbsp; nie był wystarczająco abstrakcyjny; zaproponowane przez niego dźwięki przypominały te z wodewilów.&nbsp;</i></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;"><span style="font-size: small;">Ono wtedy jeszcze tego nie wyczuła, ale John, czujący się ostatnimi czas jak wiezień,&nbsp; wtedy właśnie "uwolnił" się lub został uwolniony spod szubienicy. Następnego poranka John - według wspomnień Shottona - wyznał mu, że to jest to, że na coś takiego czekał całe życie. "Pieprzę wszystko pieprzę The Beatles, pieprzę pieniądze. Idę za nią i jeśli będę musiał to będę mieszkał z nią nawet w pieprzonym namiocie".&nbsp;</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;"><span style="font-size: small;">Te spotkanie w Kenwood zaważyło na całym życiu Johna, nawet jeśli do tego dochodziła fascynacją "seksualnymi" umiejętnościami i urokami Yoko, co zresztą John opisze choćby w "Hapiness Is A Warm Gun" czy w "Come Together". Yoko wyzwoliła w Johnie na nowo kreatywność, choć innego rodzaju, bo ta muzyczna, pełna jego bez dwóch zdań geniuszu, nigdy nie zblakła.&nbsp;</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;"><span style="font-size: small;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-hENK_wTiV3c/XpLgMQBid1I/AAAAAAABUrc/qY9gtbx5W5o35N-KHfDx2B8kaTAYF3WDwCLcBGAsYHQ/s1600/Yoko%2BOno.jpeg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="225" data-original-width="225" src="https://1.bp.blogspot.com/-hENK_wTiV3c/XpLgMQBid1I/AAAAAAABUrc/qY9gtbx5W5o35N-KHfDx2B8kaTAYF3WDwCLcBGAsYHQ/s1600/Yoko%2BOno.jpeg" /></a><b>Shotton:</b> <i>To było jak efekt ocynkowania. Yoko powlekła Johna nową, nowszą warstwą. Nie była tylko miłością jego życia. Przekonała go, że może się stać artystą, jakim chciał być całe życie. Można by powiedzieć, że Yoko przywróciła Johna do życia</i>.&nbsp;</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;"><span style="font-size: small;">Dotychczas w The Beatles za fachowca od sztuki eksperymentalnej, awangardy uchodził Paul McCartney. John podchodził do niej ze zdrowym sceptycyzmem, który jednak w tym względzie nigdy nie osiągnął poziomu cynizmu&nbsp; George'a Harrisona. John czując dystans do każdej sztuki, która narzucała dystans pomiędzy jej twórcą a&nbsp; publicznością, mawiał, że awangarda jest krótka bo nie ma w niej wskazówek. Sam czuł instynktownie kiedy jest nieuczciwy w maskowaniu siebie pod postacią&nbsp; środków rodem z surrealizmu ("I Am The Walrus"). To co urzekło go w twórczości Ono, była jej prostota, bezpośredniość i dostępność. Jej koncepcje były czytelne, łatwe do zrozumienia, proste do pełnej akceptacji lub całkowitego odrzucenia. Co więcej, ona w to wierzyła, kreatywność mogła być sposobem na życie a nie kwestią ciągłego oczekiwania na inspirację. Pod jej wpływem John zrozumiał, że nie wystarczy mu tylko tworzenie sztuki. John chciał zostać artystą, którego wszystkie czyny, wszystko to co robił, zdradzałyby jego etos i emocje. Dopuścił więc do kolejne zdrady, kiedy to Cynthia odkryła Japonkę w swojej kuchni w Kenwood. John, wtedy jeszcze tchórzliwie, unikał z Cynthią konfrontacji, zachowując pozory, że chce zachować małżeństwo. Potem zorganizował wyjazd Cyn na włoskie wakacje a sam w towarzystwie Yoko wziął udział w premierze sztuki wg. własnych książek. Atakowany dziennikarzy pytaniem: "Gdzie twoja żona?", odpowiadał, że nie wie, co oczywiście było kłamstwem. Cynthia czytała o tym wydarzeniu we włoskiej prasie i możemy sobie wyobrazić, jakie targały nią emocje. Narosły, gdy odwiedził ją tam z polecenia Johna Alex Mardas, oznajmiając jej, że John chce rozwodu. Powód? Cudzołóstwo Cyn, co było totalną bzdurą i nieładnym gestem Beatlesa. Z czasem się zreflektował, ustąpił, przyznał się do winy i zgody na separację. To był jeden z najodważniejszych okresów w życiu Johna. Jak wiemy, jeszcze niezbyt długiego. W historii The Beatles to było coś nowego. Zdawkowo w prasie pojawiały się informacje o ich podbojach, niewierności - wszak byli dorosłymi ale prawie nastolatkami. Chlubą i dumą narodu.&nbsp; Informacji w prasie było niewiele, gdyż jak opowiedział o tym John po 1970, wśród dziennikarzy - przeważnie płci męskiej -&nbsp; byli ci, którzy korzystali na byciu w trasie z zespołem, zdobywając dziewczyny, które nie dostały się w pobliże łóżek Beatlesów. Publiczny wizerunek grupy był wciąż be zarzutu: Lennon i Starkey poślubili nastoletnie miłości swego życia (obie były już w ciąży), Harrison był chroniony z racji wieku, McCartney zaś związany był ze sławną, utalentowaną brytyjską aktorką. Pojawienie się Yoko przebiło bańkę iluzji o tym, że Beatlesi byli choć ekscentryczni, to niezawodnie bardzo przyzwoici. Yoko, nie tylko była publiczną postacią, ale wciąż mężatką i teraz w związku z żonatym mężczyzną. Wszystko to coraz bardziej zaczynało nie pasować do angielskich konwencji&nbsp; piękna, ale co najgorsze, była Japonką, w okresie gdy był to synonimem okrucieństwa jej rodaków względem jeńców wojennych zaledwie dwadzieścia lat wcześniej. W opinii wielu Brytyjczyków każdy Japończyk uosabiał kogoś sprytnego, bezlitosnego i sadystycznego.&nbsp;</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;"><span style="font-size: small;"><span style="color: red;"><b>JOHN:</b> </span><span style="color: #f4cccc;"><i>Moja żona była we Włoszech i trochę poćpaliśmy. Zawsze byłem przy niej nieśmiała, ale on też taka była, więc zamiast się kochać, poszliśmy na górę coś nagrać... </i></span></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;"><span style="font-size: small;"><b>YOKO:</b> <i>Byłam wtedy bardzo naiwna. Z perspektywy czasu wiem teraz jak oni wszyscy mogli się czuć. Stereotypy były nieuniknione.&nbsp;</i></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;"><span style="font-size: small;">Kiedy Cynthia po powrocie ujrzała ich, przeżyła szok. Zapamiętała Yoko "<i>obok niego, z włosami owijającymi je twarz, pozbawioną wyrazu, jak maskę, uosobieniem nieodgadniętego orientu</i>".&nbsp; </span></span></div><div style="text-align: justify;"><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;"><span style="font-size: small;"><b>Cynthia Lennon:</b> <i><span class="tlid-translation translation" lang="pl">Ledwo rozpoznałam Johna. Minęło zaledwie kilka tygodni od naszego ostatniego spotkania, ale był bardzo szczupły,</span><span class="tlid-translation translation" lang="pl"></span></i><span class="tlid-translation translation" lang="pl"><i> chudy… Po prostu nie był Johnem, którego znałam. Wyglądał jak ktoś całkiem inny, obcy</i>.</span></span></span><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;"><span style="font-size: small;"><span class="tlid-translation translation" lang="pl"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-fWOsHPgY0ok/XpL8vysC4tI/AAAAAAABUro/u3ODDGPrmsszWdim9skQY596yaLHmQ7bQCLcBGAsYHQ/s1600/John%2BLennon%2BYoko%2BOno%2BCoventry.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="406" data-original-width="600" height="216" src="https://1.bp.blogspot.com/-fWOsHPgY0ok/XpL8vysC4tI/AAAAAAABUro/u3ODDGPrmsszWdim9skQY596yaLHmQ7bQCLcBGAsYHQ/s320/John%2BLennon%2BYoko%2BOno%2BCoventry.jpg" width="320" /></a></span></span></span></div><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;"><span style="font-size: small;"><span class="tlid-translation translation" lang="pl"></span></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;"><span style="font-size: small;"><span class="tlid-translation translation" lang="pl">Wciąż pani Lennon zadała sobie pytanie, które wkrótce miał sobie zadawać cały świat: Jaką ona ma władzę na Johnem? Lennon pewnie z zadowoleniem przyjąłby te stwierdzenie, że stal się inną osobą. Rzucił cię całkowicie w świat sztuki. Oczywiście na początku według koncepcji Yoko, później wspólnej, choć pewnie stwierdzenie, że "w tym samochodzie kierownicę trzymała Ono" było prawdziwe. Wszystkie te akcje, Four Thoughts w Art Labs w Londynie, w katedrze w Coventry, sadzenie symbolicznych żołędzi i inne opisywałem na blogu.&nbsp;</span></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;"><span style="font-size: small;"><span class="tlid-translation translation" lang="pl"><b>Shotton:&nbsp; </b><i>John, używając języka Yoko, stał się jej medium, jego ego całkowicie się w niej zanurzyło. Wydobyła w nim dziecko, posłuszne, widzące prostą prawdę kryjącą się za dorosłymi, jak i dziecko, które robi wszystko to, o co prosi go rodzic.&nbsp;</i></span></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;"><span style="font-size: small;"><span class="tlid-translation translation" lang="pl"><span style="color: red;"><b>JOHN:</b></span><i><span style="color: red;"> </span><span style="color: #f4cccc;">Po spotkaniu z Yoko, nie zdawałem sobie sprawy, że się w niej zakochałem. Sądziłem, że to współpraca artystyczna na zasadzie producent i artysta. </span></i></span></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="color: #f4cccc;"><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;"><span style="font-size: small;"><span class="tlid-translation translation" lang="pl">Ono była starsza od Johna o siedem lat, ale w tym przypadku wiek odgrywał mniejszą rolę niż charakter. Miał w sobie rdzeń ze stali i odwagę wiary w siebie. Cynthia szybko znalazła oczywistą analogię. Wg. niej John rozpoznawał w Yoko ciocię Mimi. <i>John dorastał w cieniu dominującej kobiety. Yoko zaoferowała mu bezpieczeństwo w postaci matki, która cały czas wiedziała, co dla niego jest najlepsze. John spotykając Ono zareagował tak, jakby cudownie odnalazł swoją drogę do domu</i>. </span></span></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;"><span style="font-size: small;"><span class="tlid-translation translation" lang="pl">John szybko zadeklarował całemu światu, że zamierza nagrywać własną twórczość wraz z Yoko. Zaczęło się pojawiać pytanie: Co z The Beatles? Na początku nie było żadnej reakcji. Trójka z reszty zespołu w ciągu wielu lat przywykła już do gwałtownych zmian kierunku Johna, jego prawie maniakalnych zmian nastroju od </span><span class="tlid-translation translation" lang="pl">radości do rozpaczy,</span><span class="tlid-translation translation" lang="pl"></span><span class="tlid-translation translation" lang="pl"></span><span class="tlid-translation translation" lang="pl"> rywalizacji, która może przelać się w każdej chwili w otwartą walkę.&nbsp;</span></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;"><span style="font-size: small;"><span class="tlid-translation translation" lang="pl">Rzecznik prasowy zespołu <b>Tony Barrow</b>: <i>Zawsze między nimi była zdrowa rywalizacja, ale teraz zmieniła się. Stała się bardziej okrutna, kolczasta. Zawsze robili sobie nawzajem, nam wszystkim, zdjęcia. John to zmienił. Nadal byli jak bracia, toczyli ze sobą zacięte walki, ale wciąż się kochali. Ale pod koniec lat 60-tych ich braterska miłość wypadła przez okno</i>.</span></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;"><span style="font-size: small;"><span class="tlid-translation translation" lang="pl"><span style="color: red;"><b>JOHN:</b></span> <span style="color: #f4cccc;"><i>Między nami jest jak między nauczycielem i uczniem. Ludzie tego nie rozumieją. Ona jest nauczycielem, ja uczniem. Ja jestem tym sławnym, powinienem wszystko, ale to ona nauczyła mnie wszystkiego, co kurwa, teraz wiem... Yoko naprawdę obudziła mnie we mnie. Ona nie zakochała się w Beatlesie, nie zakochała się w mojej sławie. Zakochała się we mnie takim, jakim byłem i przez to wydobyła ze mnie&nbsp; wszystko, co było we mnie najlepszego. To na nią czekałem.&nbsp;</i></span> </span></span></span></div><div style="text-align: justify;"><div style="text-align: justify;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-M6sDz1Dq7bU/XpL8gvG59sI/AAAAAAABUrk/HbVRN-cF6tQ7Sje4IiSCzpfRcci6Iu8ugCLcBGAsYHQ/s1600/John%2BLennon%2BYoko%2BOno%2BWhite%2BAlbum%2B01.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="388" data-original-width="620" height="200" src="https://1.bp.blogspot.com/-M6sDz1Dq7bU/XpL8gvG59sI/AAAAAAABUrk/HbVRN-cF6tQ7Sje4IiSCzpfRcci6Iu8ugCLcBGAsYHQ/s320/John%2BLennon%2BYoko%2BOno%2BWhite%2BAlbum%2B01.jpg" width="320" /></a><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;"><span style="font-size: small;"><span class="tlid-translation translation" lang="pl">Braterska miłość, w najszerszym znaczeniu tego słowa stworzyła i</span><span class="tlid-translation translation" lang="pl"> przypieczętowała partnerstwo pomiędzy Lennonem i McCartney'em. Lennon może był bardziej agresywny i</span><span class="tlid-translation translation" lang="pl"> sarkastyczny z pary, McCartney bardziej subtelny, ale tak długo jak</span><span class="tlid-translation translation" lang="pl"> utrzymywali ze sobą współpracę, The Beatles nic nie groziło (choć zespół opuszczali i Ringo, potem Harrison). W dniu &nbsp; 30 maja 1968 r.,</span><span class="tlid-translation translation" lang="pl">grupa zebrała się ponownie w Abbey Road Studios, aby rozpocząć coś, co okazało się sześciomiesięcznym p</span><span class="tlid-translation translation" lang="pl">rocesem chaosu i stworzenia. Rezultatem był podwójny album za</span><span class="tlid-translation translation" lang="pl">tytułowany The Beatles (alias „White Album”), który stał się być może ich najbardziej r</span><span class="tlid-translation translation" lang="pl">óżnorodną i, być może, najbardziej satysfakcjonującą pracą: kalejdoskopowym kolażem,</span><span class="tlid-translation translation" lang="pl"> lekkomyślnym eklektyzmem, który działał także jako historia XX wieku:</span><span class="tlid-translation translation" lang="pl"></span><span class="tlid-translation translation" lang="pl"></span><span class="tlid-translation translation" lang="pl"> muzyka popularna od wodewilu po awangardę. Ale muzyka, która</span><span class="tlid-translation translation" lang="pl"></span><span class="tlid-translation translation" lang="pl"></span><span class="tlid-translation translation" lang="pl"> brzmiała tak podniecająco oraz&nbsp; anarchicznie, była produktem tak zniechęcających sesji, które</span><span class="tlid-translation translation" lang="pl"></span><span class="tlid-translation translation" lang="pl"></span><span class="tlid-translation translation" lang="pl"> pozbawiły Beatlesów ich zbiorowej tożsamości. Wiele utworów było nagrywanych bez kompletu czterech muzyków. </span><span class="tlid-translation translation" lang="pl">Wiele czynników łącznie zaburzyło sesje. George Harrison był wciąż przekonany, że muzyka zachodnia bladł wobec tej z Indii. </span><span class="tlid-translation translation" lang="pl"><span class="tlid-translation translation" lang="pl">Ponadto nie podobało mu się, że Paul wciąż traktował go jak ucznia.</span></span></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;"><span style="font-size: small;"><span class="tlid-translation translation" lang="pl"><span class="tlid-translation translation" lang="pl"><b><span style="color: red;">PAUL:</span> </b><span style="color: #f4cccc;"><i>To było dla mnie niezbędne. Patrząc wstecz, myślę, że było OK. Cóż, to było nieco apodyktyczne, ale według mnie to było bardzo delikatne, nieśmiałe.&nbsp;</i></span> </span></span></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;"><span style="font-size: small;"><span class="tlid-translation translation" lang="pl"><span class="tlid-translation translation" lang="pl">Ringo opuścił zespół i wrócił, zaś codzienne tortury z McCartney'em Harrison przeżył, gdyż odkrył, że podoba mu się dokuczanie Paulowi. Stały współpracownik zespołu, Geoff Emerick opuścił zespół, zaś George Martin zdecydował się na dłuższy urlop. Dalszy ton sesji nastąpił na pierwszej sesji w maju. John był zdesperowany aby nagrać "Revolution", jako swój - zespołu - komentarz do ostatnich protestów studentów w Paryżu. Towarzyszyła mu oczywiście Yoko, cicha i zagadkowa.</span></span></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;"><span style="font-size: small;"><span style="color: red;"><span class="tlid-translation translation" lang="pl"><b><span class="tlid-translation translation" lang="pl">RINGO:&nbsp;</span></b></span></span><i><span style="color: red;"> </span><span style="color: #f4cccc;">Pamiętam, że byłem przerażony. Nasza czwórka wiele przeszła razem ale przez większość czasu byliśmy ze sobą bardzo blisko. Byliśmy bardzo zaborczy w pewnym sensie. Żony i dziewczyny nigdy nie przychodziły do ​​studia. No, czasami. Więc Yoko weszła. I było dobrze, była z Johnem. Przywitaliśmy się i było OK. Potem ciągle siedziała na wzmacniaczu. </span></i></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;"><span style="font-size: small;"><span class="tlid-translation translation" lang="pl">W<span class="tlid-translation translation" lang="pl">zmacniacz przybrał gigantyczne proporcje w umysłach pozostałych Beatlesów. Symbol czegoś nowego, co się pojawiło i nie chciało zniknąć, a miała być tylko ich czwórka.</span></span></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span class="tlid-translation translation" lang="pl"><span class="tlid-translation translation" lang="pl"><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;"><span style="font-size: small;"><span style="color: red;"><b>PAUL: </b></span><span style="color: #f4cccc;"><i>To było dość odrażające. Chciałem powiedzieć, "P</i></span></span><span style="color: #f4cccc;"><i>rzepraszam, kochanie, czy mogę zwiększyć głośność?” Zawsze zastanawialiśmy się, jak jej powiedzieć, by zeszła ze wzmacniacza tak bez ingerowania w ich związek</i>.&nbsp;</span></span></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span class="tlid-translation translation" lang="pl"><span class="tlid-translation translation" lang="pl"><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;">Wniosek oczywisty, Yoko zaburzyła intymność relacji pomiędzy nie tylko Lennonem i McCartney'em ale resztą, choć pomiędzy tą dwójką miało to największe znaczenie. Ale wydawało się, że nic już nie zmieni podejścia Johna do zaistniałej sytuacji. Yoko zaś zdobywała "teren". Pete Shotton wspomina, że wkrótce Ono pomagała i jemu."<i>Leczyła mnie, była jak służący na zamówienie</i>". </span></span></span><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span class="tlid-translation translation" lang="pl"><span class="tlid-translation translation" lang="pl"><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-6ecpb9aNHJE/XpL80Wzwa5I/AAAAAAABUrw/8nexfJUowpMkikPFe35y9AbsfLQDnanZgCLcBGAsYHQ/s1600/John%2BLennon%2BYoko%2BOno%2BWhite%2BAlbum%2B02.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="181" data-original-width="278" src="https://1.bp.blogspot.com/-6ecpb9aNHJE/XpL80Wzwa5I/AAAAAAABUrw/8nexfJUowpMkikPFe35y9AbsfLQDnanZgCLcBGAsYHQ/s1600/John%2BLennon%2BYoko%2BOno%2BWhite%2BAlbum%2B02.jpg" /></a></span></span></span></div><span class="tlid-translation translation" lang="pl"><span class="tlid-translation translation" lang="pl"><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;"><span style="color: red;"><b>PAUL:</b></span> <span style="color: #f4cccc;"><i>Było wtedy naprawdę ciężko. To były w końcu nasze kariery. Czasami nas wkurzała. Ciągle nazywała nas "Beatles" a nie "The Beatles". Mówiliśmy jej: Skarbie, The Beatles!!! Nie Beatles. </i></span><br />Zapewne kuszące jest wyobrażenie sobie Lennona rozpoznającego irytację McCartneya i nakłaniającego Ono do powtórzenia tego po prostu, dla przyjemności zobaczenia gniewu rozbłyskującego na twarzy kolegi. Ale Ono nie zauważała ani śladu antagonizmu od McCartneya.&nbsp;</span></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span class="tlid-translation translation" lang="pl"><span class="tlid-translation translation" lang="pl"><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;"><b>YOKO</b> [1968]: <i>Paul był dla mnie bardzo miły. Czuję się, jakby był moim młodszym brat czy coś w tym rodzaju. Jestem pewien, że gdyby był kobietą byłby świetnym przyjacielem, ponieważ jest zdecydowanie silna więź między Johnem a Paulem.&nbsp;</i></span></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span class="tlid-translation translation" lang="pl"><span class="tlid-translation translation" lang="pl"><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;"><span style="color: red;"><b>PAUL:<span style="color: #ea9999;"> </span></b></span><span style="color: #ea9999;"><i>Yoko była w studiu bardzo często. Gdy się poznali, zaczął się ten ich bardzo intensywny romans. Ona jest bardzo silną kobietą, bardzo niezależną, a John zawsze lubił silne kobiety. Jak ciotka Mi i jego matka...</i></span></span></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;"><span class="tlid-translation translation" lang="pl"><span class="tlid-translation translation" lang="pl">&nbsp;Wkrótce ta empatia zostaje wystawiona na próbę.</span></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;"><span style="color: red;"><b>JOHN:</b></span><i> <span style="color: #f4cccc;">I nagle byliśmy cały czas razem. Takie Dwie Dziewice (Two Virgins), ciągle szepczące, chichoczące między sobą. I miny Paula, George'a i Ringo: </span></i><span style="color: #f4cccc;"><span class="tlid-translation translation" lang="pl"><i>Co oni tam robią? Co mu się stało? Straciłem do nich całe swoje zainteresowanie. Nie było to celowe. Po prostu byłem bardzo zaangażowany i zaintrygowany tym co robię z Yoko. Ale potrafię sobie wyobrazić jak się czuli</i>.&nbsp;</span></span></span></div></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;">Zaczęto obwiniać Yoko za wszystkie perturbacje związane z sesjami.&nbsp;</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;"><span style="color: red;"><b>GEORGE: </b></span><i><span style="color: #f4cccc;">Nie lubiła nas, ponieważ wydaje jej się, że The Beatles stoją na drodze jej związku z Johnem. Czułe</span><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;"><span style="color: #f4cccc;">m, że jest klinem, który stara się w</span><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;"><span style="color: #f4cccc;">ejść głębiej</span><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;"><span style="color: #f4cccc;"> między niego i nas</span><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;"><span style="color: #f4cccc;"> i tak wreszcie się stało.</span> </span></span></span></span></i></span></div><div style="text-align: justify;"><a href="https://3.bp.blogspot.com/-0DZUpezMEsQ/XF1zmPuzP2I/AAAAAAABQa0/jj-Mr30UdNcRS2-yMrk1ceUgm2MsHfcMQCLcBGAs/s1600/Yoko%2BOno%2BAbbey%2Broad%2Bbed%2Bstudio.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img alt="Historia The Beatles (Fab Four): LIPIEC 1969" border="0" class="n3VNCb" data-noaft="1" src="https://3.bp.blogspot.com/-0DZUpezMEsQ/XF1zmPuzP2I/AAAAAAABQa0/jj-Mr30UdNcRS2-yMrk1ceUgm2MsHfcMQCLcBGAs/s200/Yoko%2BOno%2BAbbey%2Broad%2Bbed%2Bstudio.jpg" style="height: 194px; margin-top: 0px; width: 200px;" /></a><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;"><span style="color: red;"><b>RINGO:</b></span><i> .<span style="color: #f4cccc;">..A Tu nagle mamy Yoko w łóżku w studiu. Było to powodem napięć, bo przez większość czasu nasza czwórka była tylko ze sobą, zabiegaliśmy o siebie. Nie lubiliśmy by kręcili się przy nas obcy. A Yoko była nam obca. Nie Johnowi, ale naszej trójce. Pytałem Johna: "O co tu chodzi, co się dzieje? Yoko jest na wszystkich naszych sesjach!" Powiedział mi wprost: "Kiedy wracasz do domu, wystarczą ci dwa zdania, by powiedzieć Maureen jak minął ci dzień. My dokładnie wiemy o co chodzi". No i tak żyli, każdy moment spędzali razem ze sobą. Po tej rozmowie czułem się dobrze i Yoko już mi nie przeszkadzała.&nbsp; </span></i><br /><span class="tlid-translation translation" lang="pl"><span class="tlid-translation translation" lang="pl"><span class="" title=""><b>Shotton:</b> <i>Niestety, zgadzam się z tym. </i></span><i><span title="">Niestety, jej </span><span title="">zaborczość i zazdrość, może niepewność, nazwij to jak chcesz, oznaczały to, że </span><span title="">nie mogła znieść widoku Johna cieszącego się bliskim kontaktem z kimkolwiek oprócz jej samej.&nbsp;</span></i></span></span></span><br /><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;"><span class="tlid-translation translation" lang="pl"><span class="tlid-translation translation" lang="pl"><span style="color: red;"><span title=""><span class="tlid-translation translation" lang="pl"><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;"><span class="" title=""><b>GEORGE:</b></span></span></span></span></span><i><span title=""><span class="tlid-translation translation" lang="pl"><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;"><span class="" title=""><span style="color: red;"> </span><span style="color: #f4cccc;">Yoko się wprowadziła. On z <span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;">nią i od tej pory nie widziało się ich oddzielnie (przynajmniej przez kilka następnych lat). Ona nagle znalazła się w zespole, nie za<span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;">częła śpiewać<span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;"> </span>czy grać</span></span>, ale tutaj była. Podobnie jak byli tutaj Neil Aspinall, Mal Evans i George Martin. Yoko była tu<span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;">. Do s<span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;">rudia wjechało łóżko i gdy my staraliśmy się nagrać płytę, ona le<span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;">żała w łóżku lub na materacu pod piani<span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;">nem. Początkowo to było coś nowego, ale po jakimś czasie sta<span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;">ło się jasne, że ona tutaj zostanie i zrobiło się bardzo niewygodnie. Pracowaliśmy tam i byliśmy przyz<span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;">wyczajeni do pracy w pewien sposób.<span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;">..</span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span> </span></i></span></span></span><br /><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;"><span class="tlid-translation translation" lang="pl"><span class="tlid-translation translation" lang="pl"><b><span title="">GEORGE MARTIN:</span></b><i><span title=""> <span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;">Pamiętam, że Yoko spędz<span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;">ała masę czasu z Johnem w studiui, gdy nagrywaliśmy "White". Byli tak nierozłączni, że gdy Yoko zachorowała, John nie pozwolił chorować jej w domu<span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;"> i wstaw<span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;">ił łożko do studia. Pracowaliśmy a <span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;">ona leżała obok nas w łóżku. Między <span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;">Johnem i Yoko wytworzyła się niesłychana więź. Nie ma co do tego żadnych wątpli<span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;">wości - psychicznie byli ze sobą totalnie połączeni. John rozl<span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;">uźniał swoje więzi z Paulem i resztą co, rzecz jasna, rodziło problemy. To już nie była zadow<span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;">olona z życia czwórka - ze mną piątka - jaką byliśmy kiedyś.</span></span></span></span></span></span></span></span></span> </span></i></span></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span class="tlid-translation translation" lang="pl"><span class="tlid-translation translation" lang="pl"><span style="color: red;"><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;"><span title=""><b>PAUL: </b></span></span></span><span style="color: #f4cccc;"><i><span title=""><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;">Byliśmy świadkami jak mutowała. Z nieśmiałej, małej myszki w tygrysa, nalegającego by być przez cały czas z Johnem. Wyglądało to, jakbyśmy byli jej dworzanami i to było bardzo krępujące.&nbsp;</span></span></i></span></span></span><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span class="tlid-translation translation" lang="pl"><span class="tlid-translation translation" lang="pl"><i><span title=""><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-nBBrbWIslCs/XpL_40QkmNI/AAAAAAABUr8/B1Nnioi5qcUCJqxwH400EkUqtcEDGMJKACLcBGAsYHQ/s1600/John%2BLennon%2BYoko%2BOno%2BWhite%2BAlbum%2B03.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1498" data-original-width="1000" height="320" src="https://1.bp.blogspot.com/-nBBrbWIslCs/XpL_40QkmNI/AAAAAAABUr8/B1Nnioi5qcUCJqxwH400EkUqtcEDGMJKACLcBGAsYHQ/s320/John%2BLennon%2BYoko%2BOno%2BWhite%2BAlbum%2B03.jpg" width="213" /></a></span></span></i></span></span></div><span class="tlid-translation translation" lang="pl"><span class="tlid-translation translation" lang="pl"><i><span title=""><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;"></span></span></i></span></span></div><div style="text-align: justify;"><div class="text-wrap tlid-copy-target"><div class="result-shield-container tlid-copy-target" tabindex="0"><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;"><span class="tlid-translation translation" lang="pl"><b>Yoko</b> zdanie na ten temat jest zupełnie inne: <i>To John był tak bardzo zaborczy. Desperacko chciał panować nad każdą chwilą mojego dnia. Gdy szłam do łazienki, szedł za mną. Denerwował się, gdy zamykałam drzwi. Czy coś się dzieje, o czym on nie powinien wiedzieć? Tak myślał. To była decyzja Johna, że miałam być codziennie z nim w studiu, na sesjach. Od maja 1968 do ostatniej sesji, 15 miesięcy później. W zasadzie to chciałam siedzieć tam sobie, cichutko, nie przeszkadzając im. John zawsze pragnął bym tam była. Gdybym nie poszła, jego nie byłoby na sesji. Frustrowało go to, że nie zapraszali mnie na sesje. Sama jestem twórcą muzyki, wiem jak to działa.</i></span></span></div><div class="result-shield-container tlid-copy-target" tabindex="0"><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;"><span class="tlid-translation translation" lang="pl">A sam zainteresowany? </span></span></div><div class="result-shield-container tlid-copy-target" tabindex="0"><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;"><span class="tlid-translation translation" lang="pl"><span style="color: red;"><b>JOHN:</b> </span><span style="color: #f4cccc;"><i>Każdy musi zrozumieć, że komunikujesz się z nią przez płótno. Jeśli chcesz porozmawiać z nią, musisz wyjąć pędzel i wykonać szkic. Gdybyś ją znał tak jak ja, to miałoby dla ciebie sens. Beatlesi mogliby przecież spróbować nawiązać artystyczne relacje z Ono.</i></span></span></span></div><div class="result-shield-container tlid-copy-target" tabindex="0"><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;"><span class="tlid-translation translation" lang="pl"><b>YOKO:</b> <i>Relacje z innymi Beatlesami były obarczone pewnymi trudnościami. Jeśli przypadkowo usiadłam zbyt blisko któregoś z pozostałych Beatlesów, zwłaszcza McCartneya, natychmiast odciągał mnie i chciał wiedzieć, co się dzieje. Bał się, że inni Beatlesi mogą mnie uwieść, podczas gdy oni po prostu chcieli, żebym odeszła.</i></span></span><i><span class="tlid-translation-gender-indicator translation-gender-indicator"></span></i></div></div><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;"><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;"><span class="tlid-translation translation" lang="pl"><span class="tlid-translation translation" lang="pl"><i><span title="">&nbsp;</span></i><span title=""> Faktem stało się zachwiane hierarchii w zespole.Wtargnięcie Yoko w proces nagrywania muzyki zespołu był tragedią.Zniszczyło ono poobijany co prawda, ale wciąż realny związek czterech Beatlesów. W zespole panowała demokracja, choć z Lennonem u szczytu. Każdy mógł się wypowiedzieć, dorzucić swoją uwagę bez względu na to, czy akurat dominował na całością John czy Paul. Z chwilą pojawienia się piątej osoby równowaga została ... No właśnie. Co się stało ? Pojawiła się piąta osoba, z kruczoczarnymi włosami, która chcąc czy nie chcąc ingerowała w proces twórczy na sesjach. Choćby samą obecnością, choć i to się zmieniało. Ale póki co jej cisza </span></span></span></span><span class="tlid-translation translation" lang="pl"><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;"><span class="" title="">i niezachwiany wyraz łagodnej nudy brzmiały w uszach innych Beatlesów jak negatywny werdykt i przekleństwa. Tym bardziej, że coraz częściej po skończeniu nagrania John spoglądał na Yoko a nie jak to był w stronę Paula i pozostałej dwójki. Trójka pozostałych Beatlesów mogła znosić wzajemne zjadliwe ośmieszanie siebie nawzajem, ale ten ciągły przejaw apatii ze strony Ono był dla nich z każdym dniem trudniejszy do zniesienia.</span></span></span></span><br /><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span class="tlid-translation translation" lang="pl"><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;"><span class="" title=""><a href="https://1.bp.blogspot.com/-sQe6bILs2bc/XpQ8PTSOtWI/AAAAAAABUtY/6PVTHmrgy8Izna1nWFpERCws3AaZZe9YQCLcBGAsYHQ/s1600/The%2BBeatles%2BWhite%2Balbum%2Bsessions%2B3.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="773" data-original-width="1274" height="388" src="https://1.bp.blogspot.com/-sQe6bILs2bc/XpQ8PTSOtWI/AAAAAAABUtY/6PVTHmrgy8Izna1nWFpERCws3AaZZe9YQCLcBGAsYHQ/s640/The%2BBeatles%2BWhite%2Balbum%2Bsessions%2B3.jpg" width="640" /></a></span></span></span></div><br /><span class="tlid-translation translation" lang="pl"><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;"><span class="" title=""><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;"><span style="color: red;"><b>GEORGE:</b> </span><span style="color: #f4cccc;"><i>To wszystko było bardzo dziwne. Yoko siedząca tam z anmi cały czas. Nie chod<span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;">ziło o to, że to była Yoko, że byliśmy przeciwni, żeby ktoś obcy siedział z nami w studio. Cho<span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;">dziło o wib<span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;">racje i to one mnie <span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;">martwiły</span>. Wibracje były dziwne.</span></span></span></i></span> </span></span></span></span><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span class="tlid-translation translation" lang="pl"><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;"><span class="" title=""><a href="https://1.bp.blogspot.com/-rDTtMoch1fs/XpMr_l55qpI/AAAAAAABUss/PnTVqRYH_ZU64cCC94iu0N1Rxqk7yOQUwCLcBGAsYHQ/s1600/Paul%2BGeorge%2BBia%25C5%2582y%2Balbum%2BThe%2BBeatles.jpeg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="182" data-original-width="277" src="https://1.bp.blogspot.com/-rDTtMoch1fs/XpMr_l55qpI/AAAAAAABUss/PnTVqRYH_ZU64cCC94iu0N1Rxqk7yOQUwCLcBGAsYHQ/s1600/Paul%2BGeorge%2BBia%25C5%2582y%2Balbum%2BThe%2BBeatles.jpeg" /></a></span></span></span></div><span class="tlid-translation translation" lang="pl"><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;"><span class="" title=""></span></span><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;"><span style="color: red;"><b>PAUL: </b></span><span style="color: #f4cccc;"><i>To były ciężkie czasy. Miałem wrażenie, ze gdy John ostatecznie opuścił zespół, zrobił to, by mieć wolną przestrzeń na swój związek. Wszystko co wcześniejsze zwyczajnie <span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;">już</span> mu zawadzało, to był jego bagaż z The Beatles, to, ze tyle go z nami łączyło.&nbsp; On chciał tylko iść do kąta z Yoko i godzinami patrzeć jej w oczy, przy czym powtarzali sobie: Wszystko będzie w porządku. Nagranie utworu stawało się bardzo dziwną kwestią. Teraz to może się wydać zabawne&nbsp; i można się z tego śmiać. Ale wtedy chodziło o nas,&nbsp; mieliśmy nasze kariery. Byliśmy The Beatles a tu pojawiła się dziewczyna... Nagrywanie Białego Albumu było pełne napięć.</i>&nbsp;&nbsp;</span></span></span><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span class="tlid-translation translation" lang="pl"><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-XqQ7pF5m_lM/XpQ8JACIpGI/AAAAAAABUtU/U-LV_ktLMxEXVC9FgdMdLV2_uCorsWaZgCLcBGAsYHQ/s1600/The%2BBeatles%2BWhite%2Balbum%2Bsessions%2B2.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="620" data-original-width="945" height="418" src="https://1.bp.blogspot.com/-XqQ7pF5m_lM/XpQ8JACIpGI/AAAAAAABUtU/U-LV_ktLMxEXVC9FgdMdLV2_uCorsWaZgCLcBGAsYHQ/s640/The%2BBeatles%2BWhite%2Balbum%2Bsessions%2B2.jpg" width="640" /></a></span></span></div><br /></div></div><br /><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-KrYI8p6cfWE/XrvdsvEftAI/AAAAAAABVDE/RBn2pZ20xjUgDYeiXcHoXpnA9H-tzuCwACLcBGAsYHQ/s1600/Lina%2Beastman%2BYoko%2BOno.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="215" data-original-width="300" height="143" src="https://1.bp.blogspot.com/-KrYI8p6cfWE/XrvdsvEftAI/AAAAAAABVDE/RBn2pZ20xjUgDYeiXcHoXpnA9H-tzuCwACLcBGAsYHQ/s200/Lina%2Beastman%2BYoko%2BOno.jpg" width="200" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;"><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;"><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;"><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;"><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;"><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;"><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;"><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;"><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;"><span style="color: red;"><b>RINGO:</b></span>&nbsp; <span style="color: #f4cccc;"><i>Yoko dostało się masę gówna, podobnie było z Lindą, ale rozpad nie był ich winą. Okazało się nagle, że wszyscy mamy po 30 lat i jesteśmy innymi ludźmi. Nie mogliśmy już dłużej prowadzić takiego życia. </i></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;"><span style="color: red;"><b>JOHN: </b></span><span style="color: #f4cccc;"><i>Byłem żonaty już wtedy, zanim Liverpool opuścili Liverpool, małżeństwo nie stanowiło większej różnicy. Cyn nie miała takiej kariery jak Yoko, ale Pattie miała swoją karierę i to w niczym nie przeszkadzało. Maureen jest sama w sobie fantastyczną artystką, nie licząc wychowywania plemienia Ringa. Ona także jest artystką i to nie ma nic wspólnego z kwestią żon.&nbsp;</i></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="color: #f4cccc;"><i><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;">Po śmierci Briana zaczął się powoli proces dezintegracji The Beatles. To była powolna śmierć i tak było.&nbsp; To widać na "Let It Be", bo wtedy doszły do głosu Yoko i Linda, ale nie od nich to się zaczęło. Widać to było już w Indiach, gdy George i ja zostaliśmy, a Paul i Ringo wrócili.&nbsp; Widać to było podczas nagrywania albumu "White". To coś naturalnego.&nbsp; To nie jest żaden kataklizm. Ludzie mówią o tym, jakby to był koniec świata. </span></i></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-6ITJVDEKLAY/Xvs9OWFbMiI/AAAAAAABVlU/ltd81lmJnXQZ7wuyYBmx4NpxlMQAraHPQCLcBGAsYHQ/s1600/The%2Bbeatles%2Band%2BYoko.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="551" data-original-width="807" height="436" src="https://1.bp.blogspot.com/-6ITJVDEKLAY/Xvs9OWFbMiI/AAAAAAABVlU/ltd81lmJnXQZ7wuyYBmx4NpxlMQAraHPQCLcBGAsYHQ/s640/The%2Bbeatles%2Band%2BYoko.png" width="640" /></a></div><br /><br /><br /><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;">- John, czy Yoko miała coś wspólnego z rozpadem The Beatles?</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;"><span style="color: red;"><b>JOHN:</b></span> <span style="color: #f4cccc;"><i>Być może była ostatnią kostką domina, która przewróciła wszystko. Spotkanie Yoko było w pewnym sensie jak wcześniejsze w młodości poznanie Paula.&nbsp; <span class="tlid-translation translation" lang="pl">spotkanie z kimś o takich samych zainteresowaniach, z błyskotliwym umysłem, który miał ten sam rodzaj wizji, co ja. Ale po 10 latach było już niczym. </span><span class="tlid-translation translation" lang="pl"><span class="tlid-translation translation" lang="pl">Kiedy Yoko pojawiło się w moim życiu, nic innego nie wydawało się ważne. Ale ona nie powiedziała do mnie „Dlaczego nie opuścisz tych szaleńców”. Z przyjemnością dołączyła. Przychodziła na sesje i podobnie jak reszta, pracowała z nami. Ale nikt wcześniej nie robił tego z The Beatles, nikt. Paul zawsze chciał utrzymać Beatlesów w izolacji od innych,&nbsp; podczas gdy George i ja chcieliśmy rozwoju The Beatles. McCartney chciał być Beatlesem już na zawsze. George i ja przez długi czas próbowaliśmy to zmienić. W końcu stało się oczywiste, że jedynym sposobem na zmianę tego był rozpad. Paul przyszedł rok później i powiedział: „Rozumiem, co przeszliście we dwoje przez nas trzech. Teraz rozmawiam o tym&nbsp; z Lindą. I rozumiem, że to, co próbowaliście zrobić, to po prostu byś sobą, indywidualnościami. Próbuję teraz zrobić to samo". To była jedyna wskazówka, jaką miałem od niego do tej nocy, kiedy ogłosił, że opuszcza The Beatles.</span></span></i></span></span></div><span class="tlid-translation translation" lang="pl"><br /></span><br /><br /><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;"><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;"><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;"><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;"><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;"><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;"><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;"><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;"><span style="font-family: &quot;georgia&quot; , &quot;times new roman&quot; , serif;">&nbsp;</span></span><br /></span></span></span></span></span></span></span> <br /><div style="text-align: justify;"><div style="text-align: center;"><div style="text-align: center;"><div style="text-align: left;"><div style="text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-aBQoBMpm-yU/WrETdr9t7vI/AAAAAAABK-k/myA0HpyV1WQVBoTf5tATiIdU-R1GtYL6QCLcBGAs/s1600/1962-1967%2Banime.gif" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em;

本日の人気記事

第19章 結婚(まんが/The Story Of JOHN LENNON)
リアム・ギャラガー、ドキュメンタリー『アズ・イット・ワズ』より5枚のモノクロ写真が公開(NMEが選ぶ、ビートルズ究極の名曲ベスト50 1位〜10位 | NME Japan)
(その160)ビートルズのファン・クラブ会員向けの希少なレコード(その2)(★ビートルズを誰にでも分かりやすく解説するブログ★)
ビートルズ Beatles 『イエロー・サブマリン Yellow Submarine 』のアニメーター ロン・キャンベル Ron Campbell が死去(ゆめ参加NAブログ with Paul McCartney & NA Dreamers)
「The Beatles: Get Back」監督 ピーター・ジャクソン はこう語っていた(ビートルズにまつわる雑文日記)
BACK IN 1964 AT THE HOLLYWOOD BOWL/THE BEATLES(Beatles大好きっ!猫大好きっ!)
「禁止された」、「不愉快な」ポール・マッカートニーのアートワークがオークションに出品される(ゆめ参加NAブログ with Paul McCartney & NA Dreamers)
ポール・マッカートニーの「Lovely Rita」手書きの初期草稿が、ニューヨークの Book Fairに登場(ゆめ参加NAブログ with Paul McCartney & NA Dreamers)
Beatles and wives on the move (Meet the Beatles for Real)
ビートルズ・ストーリー 378 ポール、父親に捧げるジャズ・テイスト満載の1曲(ビートルズが大好きなオヤジ)

[商品価格に関しましては、リンクが作成された時点と現時点で情報が変更されている場合がございます。]

HELP ! Sessions [ ザ・ビートルズ ]
価格:2102円(税込、送料無料) (2021/3/6時点)


サイト情報

最新のビートルズ情報をどうぞ!
今月のビートルズナンバー
ビートルズ2ch
Powered by RSSリスティング
[商品価格に関しましては、リンクが作成された時点と現時点で情報が変更されている場合がございます。]

イエロー・サブマリン【Blu-ray】 [ ザ・ビートルズ ]
価格:4699円(税込、送料無料) (2021/3/6時点)


ビートルズ



★★★人気急上昇記事★★★
[商品価格に関しましては、リンクが作成された時点と現時点で情報が変更されている場合がございます。]

ラバー・ソウル・セッションズ [ ザ・ビートルズ ]
価格:2530円(税込、送料無料) (2021/3/6時点)


カウンター カウンター


powered by BESTHIT-アンテナ